Joga – pochodzi z sanskryckiego rdzenia ‘yuj’, co oznacza wiązać, łączyć i nakładać jarzmo. Jest to starożytny, wywodzący się z Indii system indywidualnej praktyki prowadzącej do integracji tego co fizyczne, psychiczne i duchowe. Poprzez bezpośrednie doświadczenie odkrywa się stopniowo złożoność rzeczywistości, uczy się jak własną pracą można korzystnie wpływać na swój stan psychofizyczny, zdrowie, relacje z otoczeniem. Joga mówi, że ciało i umysł są ze sobą połączone i wzajemnie na siebie oddziałują.
Najstarszymi pisanymi tekstami o jodze są Wedy z XV w p.N.E., Upaniszady z VIII w p.N.E. I epos Mahabharata. Pierwszym zbiorem tekstów o jodze napisanym w postaci 196 aforyzmów są Jogasutry mędrca Patandżalego, datowane na III w p.N.E. Jogasutry zawierają głęboką wiedzę na temat psychiki i struktury całego człowieka, uznawane są za studia natury ludzkiej i poszukiwań duchowej wolności.
Klasyczna definicja jogi podana przez Patandżalego w drugiej sutrze brzmi:
JOGAH CITTAVRITTI NIRODHAH – joga to wyciszenie poruszeń świadomości.
Indyjski mistrz jogi, uznany na świecie za jednego znajwybitniejszych nauczycieli hatha jogi, jest również autorem niezwykłej książki na temat jogi „Światło jogi”. Był jednym z pierwszych nauczycieli, którzy wprowadzili jogę do kultury Zachodu. Dzięki jego metodzie miliony osób rozpoczęło praktykę jogi, nauczał znane postaci a także wyszkolił tysiące nauczycieli. W 1975 r. założył ośrodek jogi – Ramamani Iyengar Memorial Yoga Institute w Indiach w Punie. Obecnie ośrodek ten prowadzą jego dzieci córka Gita i syn Prashant oraz wnuczka Abhijata. B.K.S. Iyengar został umieszczony przez tygodnik Time na liście Stu Najbardziej Wpływowych Ludzi Świata w roku 2004r.
W toku praktyki, Iyengar wypracował unikalną metodę nauczania, charakteryzującą się niebywałą precyzją i metodycznością. Guruji Iyengar tłumaczy intensywny charakter swojej metody tym, że poprzez praktykę jogi musimy zwalczyć nasze negatywne tendencje, zarówno na płaszczyźnie fizycznej, jak i psychologicznej. Gdy w zaistniałą sytuację nie wprowadzimy żadnych nowych bodźców, nie ma możliwości zmiany. Gdy ciało jest trawione przez chorobę, a umysł przez szkodliwe i uciążliwe skłonności, musimy wprowadzić do „systemu“ bodziec, który będzie na tyle silny, by przerwać cierpienie, w którym tkwimy już wiele lat. Stąd w metodzie Iyengara tak wielki nacisk kładzie się z jednej strony na precyzję, a z drugiej strony na personalizację praktyki. Nie musisz wykonać docelowej pozycji – położyć dłoni na ziemi, dotknąć głową golenia etc., ale w każdej części ciała, w każdym układzie, dosłownie w każdej komórce – musi nastąpić odpowiednia praca. Wtedy i tylko wtedy, według Iyengara, praktyka będzie transformująca.
Charakterystyczna jest też metodyka nauczania wprowadzona przez tego charyzmatycznego nauczyciela. Nauczanie asan zaczyna się od pozycji stojących, które oprócz wielu pozytywnych działań zdrowotnych, przede wszystkim pozwalają odczuć fizyczną i psychologiczną stabilność. Dopiero po opanowaniu podstawowych pozycji stojących, stopniowo wprowadza się następne grupy asan: siady, skłony do przodu, skręty, pozycje odwrócone, wygięcia do tyłu, pozycje brzuszne. Po ugruntowaniu się w praktyce asan, Guruji zalecał rozpoczęcie praktyki pranajamy (kontroli oddechu). Dla podejścia Iyengara charakterystyczne jest to, że cały system ośmiostopniowej jogi Patańdżalego znajduje odzwierciedlenie właśnie w pozycjach jogi i kontroli oddechu. A zatem asana czy pranajama nie są tu zwykłym ćwiczeniem, a swoistą medytacją, w której odbija się zjednoczony stan ciała, umysłu i oddechu, zmysły są powściągnięte, a pole świadomości oczyszczone.
Jednakże dziedziną, dzięki której Guruji ze swoją metodą stał się szczególnie znany, są terapeutyczne (medyczne) zastosowania jogi. Iyengar nie tylko starał się dostosować pozycję do indywidualnych możliwości każdej osoby, dzięki zaprojektowanym przez siebie pomocom (kostki, paski, koce etc.), ale również leczył jogą. Od samego początku swojego nauczania pomagał wielu ludziom rozwiązać ich problemy zdrowotne, zdobywając coraz większą sławę w swoim kraju i na świecie. W uznaniu swoich zasług otrzymał wiele prestiżowych tytułów i nagród, a magazyn „Time“ uznał go za jedną ze stu najbardziej wpływowych osobistości XX wieku. Sam Guruji kontynuuje nieprzerwanie swoją praktykę, emanując niesłychaną na swój wiek
witalnością. O sobie mawia: „Gdy praktykuję, jestem filozofem; gdy nauczam, jestem naukowcem; gdy demonstruję – jestem artystą.“
Źródło: Stowarzyszenie Jogi Iyengara w Polsce
1 tydzień: pozycje stojące
Pozycje stojące rozwijają stabilność, wytrzymałość, równowagę całego ciała. Zmniejszają sztywność nóg, bioder i barków, kształtując i harmonizując mięśnie. Poprzez świadomy rozwój fizyczny, wyzwalają uczucie lekkości w ciele i spokoju w umyśle. Są „wejściówką” do praktyki asan w kolejnym tygodniu.
2 tydzień : pozycje siedzące i skłony do przodu
Pozycje siedzące i skłony zwiększają dopływ krwi do miednicy, uelastyczniają stawy biodrowe, kolana, stopy. Zmniejszają napięcia i sztywność w tych okolicach. Wyciszają umysł, zmniejszają niepokój, napięcie i stres.
3 tydzień: skręty i wygięcia do tyłu
Skręty, czyli pozycje z obracaniem kręgosłupa wzmagają aktywność boków kręgosłupa. Zwiększony przepływ krwi wokół kręgosłupa i mięśni przy kręgosłupie usuwa ból pleców, szyi i barków, zmniejsza napięcie i sztywność. Wygięcia do tyłu zwiększają sprawność kręgosłupa w kolejnej płaszczyźnie rozciągając okolice serca i przepony. Pozycje te zachowują czujność ciała, dodają energii.
4 tydzień: pozycje odwrócone/regeneracyjne i pranajama
Pozycje odwrócone/regeneracyjne zapewniają właściwy odpoczynek całemu organizmowi. Oddziałując na współczulny układ nerwowy wyciszają i uspokajają umysł. Uczą rozluźniać ciało i regenerować się uzupełniając energię po stresującym dniu.
5 tydzień: sesje różne ( np. balanse)
Nie masz się czego obawiać sesje dostosowane są do grupy 🙂
Objaśnienie słów sanskryckich, z których składają się nazwy asan:
adho-mukha – twarzą w dół
angustha – paluch
ardha – pół
asana – postawa, pozycja
astanga-yoga – osiem członów jogi
baddha – spętany, skrępowany
bandha – więzy lub pętla
cakra – dosłownie koło lub okrąg
candra – księżyc
catur – liczba cztery
dvi – dwa, oba
dvihasta – dwie ręce, oburącz
dvipada – dwie stopy lub nogi
eka – jeden, jedyny, sam
eka-pāda – jedna noga
hala – pług
hasta – ręka
hatha – siła, ha – oznacza słońce, tha – oznacza księżyc
jānu – kolano
mantra – święta myśl lub modlitwa
mukha – twarz
pāda – noga lub stopa
pādāngustha – paluch
pārsva – bok, strona
pascimottāna – intensywne rozciąganie tylne strony ciała od karku do pięt
prānāyāma – rytmiczna kontrola oddechu, czwarty człon jogi
prasārita – rozszerzanie się, rozciąganie
purvottana – intensywne rozciąganie przedniej części ciała
sālamba – z podparciem
sarvanga – całe ciało
setu-bandha – konstruowanie mostu
sirsa – głowa
svān – pies
tāda – góra
tan – ciągnąć, rozciągać, wydłużać
tri – trzy
trikona – trójkąt
trianga – trzy człony
ujjāyi – typ prānāyāmy, w której płuca są całkowicie napełnione powietrzem, a klatka piersiowa maksymalnie rozszerzona
upavistha – siedzący
urdhva-mukha – twarzą do góry
viparita – odwrócony, przewrócony
vrksa – drzewo
yoga – związek, połączenie, joga. Słowo yoga wyprowadza się z rdzenia yuj, co znaczy łączyć, ujarzmiać, koncentrować swoją uwagę na czymś
